اخیرا سخنرانی‏هایی با موضوعات فنی در دانشکده‏مان برگزار می‏شود که در آنها اساتید هر بخش درباره موضوعات تخصصی‏شان صحبت می‏کنند. دو تا از این سخنرانی‏ها برایم خیلی جالب بودند. یکی مربوط بود به استاد درس شبکه که شرکتی هم تاسیس کرده بود و کار مهمی در زمینه انتقال اطلاعات از طریق فیبر نوری انجام داده‏اند و دیگری هم استاد درس الکترونیک 3مان که شرکتی تاسیس کرده و اخیرا طراحی یک آی‏سی GPS را انجام داده‏اند. چیزی که هر دو مورد تاکید قرار می‏دادند این بود که در ایران سرمایه‏گذاری در زمینه کالاهای تولید انبود و مصرفی به صرفه نیست و شرکت‏های ایرانی با وجود استعدادهای زیادی که دارند بیشتر در زمینه پروژه‏های با مقیاس کم کار می‏کنند. علت اصلی هم نبود فناوری میکروالکترونیک ساخت آی‏سی در کشور است. از طرفی استاد خودم که زمانی دعوت شده بود مدیریت شرکت دولتی عماد متولی ایجاد فناوری میکروالکترونیک در کشور را در اختیار بگیرد و رد کرده بود توجیهش این بود که ایجاد این فناوری پرهزینه در ایران به صرفه نیست. به گمان من همه این اساتید درست می‏گویند. ایجاد فناوری استراتژیک میکروالکترونیک در ایران به صرفه نیست چون مشتری اندکی برای ساخت آی‏سی در ایران هست و مشتری کم است چون صنعت طراحی آی‏سی پا نگرفته است درست به این دلیل که فناوری‏اش نیست. یکی باید این حلقه را بشکند و تنها کسی که چنین توانی دارد دولت است. دولت می‏تواند با ایجاد تقاضای تضمین شده و تامین سرمایه به ایجاد فناوری کمک کند تا صاحبان دانش طراحی که در ایران فراوانند از دانش‏شان استفاده کنند تا به روزی برسیم که نگویند ما تنها 300 میلیون دلار واردات تلویزیون LCD داریم.